Todos sabemos que os materiais de envasado despois da impresión teñen diferentes graos de olor, dependendo da composición da tinta e do método de impresión.
En primeiro lugar, cabe sinalar que a énfase non é sobre como é o cheiro, senón sobre como o envase que se forma despois da impresión afecta á sustancia do seu contido.
O contido de disolventes residuais e outros cheiros en paquetes impresos pódense determinar obxectivamente mediante a análise de GC.
Na cromatografía de gas, pódense detectar incluso pequenas cantidades de gas pasando por unha columna de separación e medida por un detector.
O detector de ionización de chama (FID) é a principal ferramenta de detección. O detector está conectado a un PC para rexistrar o tempo e a cantidade de gas que sae da columna de separación.
Os monómeros libres pódense identificar en comparación coa cromatografía de fluídos coñecida.
Mentres tanto, o contido de cada monómero libre pódese obter medindo a área de pico rexistrada e comparándoa co volume coñecido.
Ao investigar o caso de monómeros descoñecidos en cartóns dobrados, a cromatografía de gas normalmente úsase xunto co método de masa (MS) para identificar os monómeros descoñecidos mediante espectrometría de masas.
Na cromatografía de gases, o método de análise do espazo de cabeza adoita usarse para analizar un cartón dobrado, a mostra medida colócase nun frasco de mostra e quentada para vaporizar o monómero analizado e entrar no espazo de cabeza, seguido do mesmo proceso de proba descrito anteriormente.
Tempo de publicación: 12-2023 de abril