Todos sabemos que os materiais de embalaxe despois da impresión teñen diferentes graos de cheiro, dependendo da composición da tinta e do método de impresión.
En primeiro lugar, cómpre sinalar que a énfase non está no que é o cheiro, senón en como a embalaxe que se forma despois da impresión afecta á substancia do seu contido.
O contido de solventes residuais e outros cheiros nos envases impresos pódese determinar obxectivamente mediante análise GC.
Na cromatografía de gases, mesmo pequenas cantidades de gas pódense detectar ao pasalas por unha columna de separación e medilas cun detector.
O detector de ionización de chama (FID) é a principal ferramenta de detección. O detector está conectado a un PC para rexistrar o tempo e a cantidade de gas que sae da columna de separación.
Os monómeros libres pódense identificar por comparación coa coñecida cromatografía de fluídos.
Mentres tanto, o contido de cada monómero libre pódese obter medindo a área do pico rexistrada e comparándoa co volume coñecido.
Ao investigar o caso de monómeros descoñecidos en caixas pregadas, a cromatografía de gases úsase normalmente xunto co método de masas (MS) para identificar os monómeros descoñecidos por espectrometría de masas.
Na cromatografía de gases, o método de análise do espazo de cabeza úsase normalmente para analizar unha caixa de cartón dobrada, a mostra medida colócase nun vial de mostra e quéntase para vaporizar o monómero analizado e entrar no espazo de cabeza, seguido do mesmo proceso de proba descrito anteriormente.
Data de publicación: 12 de abril de 2023