Todos sabemos que os materiais de embalaxe despois da impresión teñen diferentes graos de cheiro, dependendo da composición da tinta e do método de impresión.
En primeiro lugar, hai que ter en conta que a énfase non está en como é o cheiro, senón en como o envase que se forma despois da impresión afecta a substancia do seu contido.
O contido de disolventes residuais e outros cheiros nos envases impresos pódese determinar obxectivamente mediante a análise GC.
Na cromatografía de gases, incluso pequenas cantidades de gas poden detectarse pasando por unha columna de separación e medido por un detector.
O detector de ionización de chama (FID) é a principal ferramenta de detección. O detector está conectado a un PC para rexistrar o tempo e a cantidade de gas que sae da columna de separación.
Os monómeros libres pódense identificar por comparación coa cromatografía de fluídos coñecida.
Mentres tanto, o contido de cada monómero libre pódese obter medindo a área de pico rexistrada e comparándoa co volume coñecido.
Cando se investiga o caso de monómeros descoñecidos en caixas de cartón dobrado, a cromatografía de gases adoita utilizarse xunto co método de masas (MS) para identificar os monómeros descoñecidos mediante espectrometría de masas.
Na cromatografía de gases, o método de análise do espazo de cabeza adoita utilizarse para analizar unha caixa dobrada, a mostra medida colócase nun vial de mostra e quéntase para vaporizar o monómero analizado e entrar no espazo de cabeza, seguido do mesmo proceso de proba descrito anteriormente.
Hora de publicación: 12-Abr-2023